Ідэя даведацца больш пра гісторыю нашага горада прыйшла пасля размовы з былой супрацоўніцай Гарадоцкага краязнаўчага музея Святланай Садоўскай. Існаванне спецустановы па-сапраўднаму зацікавіла і Алена разам з Таццянай Аляксандраўнай ўключыліся ў пошукавую працу. «Мы сустракаліся са старажыламі горада, наведвалі мясцовы музей і працавалі ў Віцебскім абласным архіве. Атрыманыя звесткі разбілі па тэматычных раздзелах, у якіх распавядаецца аб матэрыяльна-бытавых умовах ўстановы, асаблівасцях арганізацыі вучэбна-выхаваўчай работы, педагогах і выхавацелях, якія аддавалі ўсю цеплыню сваіх сэрцаў дзецям, якія знаходзіліся ў складаных умовах », – распавяла Т. Бульбянікава. Алена адзначыла важнасць стварэння праекта для яе сям’і: «Даследаванне пасляваенных фрагментаў з жыцця Гарадка было сапраўды цікавым. Гэтая праца шмат значыць для маёй сям’і, бо мой дзядуля, Бачкоў Аркадзь Іосіфавіч, выхоўваўся ў адным з дзіцячых дамоў. Няпростыя пасляваенныя гады загартавалі яго характар і мне было важна больш падрабязна даведацца пра жыццё дзяцей таго пакалення. Падчас падрыхтоўкі матэрыялу я зразумела, што праблемы, якія мае аднагодкі лічаць невырашальнымі, дробязныя у параўнанні з тымі цяжкасцямі і пазбаўленням тых гадоўі. Выхаванцы спецдзяцдома імкнуліся стаць годнымі чальцамі грамадства, нягледзячы на перажыты боль. Яны знайшлі ў сабе сілы для фарміравання агульначалавечых каштоўнасцяў ».
Заўважым, што даследчая праца Е. Ніканенка і Т. А. Бульбяниковой, якая перамагла на раённым этапе, увайшла ў дваццатку лепшых сярод сямідзесяці заяўленых матэрыялаў.
Таццяна Аляксандраўна і яе вучаніца рады такой ацэнцы іх карпатлівай працы. Педагог ўпэўненая, што праз пошукі малаасветленых гістарычных эпізодаў у сучасных дзяцей фарміруецца паважлівае стаўленне да мінулага сваёй малой радзімы.
Юлія Прышчэпа.
Пераклад рэдакцыі сайта.
|